20 juni 2019

Een (on)gelukkig huwelijk?

Het ondernemerschap is een vak apart en dit geldt nog meer voor ondernemerschap in de creatieve sector. Maar ondernemerschap combineren met een kunstenaar klinkt als een ongelukkig huwelijk. En zo voelde het af en toe ook…Voor mijn kennismaking met Ondernemersklankbord.

Na mijn studie aan de Willem de Kooning academie in Rotterdam voltooid te hebben in de jaren negentig, kon ik na een paar jaar al voldoende van mijn inkomsten als kunstenaar leven. Via galeries en kunstuitlenen en het maken van opdrachten had ik een goede bron van inkomsten en zelfs na 2008, een nogal ingrijpende periode in de creatieve sector, bleven de inkomsten op peil. Failliete galeries waren in die tijd orde van de dag en het was duidelijk dat je je als zelfstandige goed moest oriënteren over hoe dit aan te pakken. Kunst is blijkbaar een luxeartikel en dat gegeven was aanleiding om het roer om te gooien en me juist te gaan richten op een breed publiek. Zo ben ik kunstkaarten en kunstprints gaan uitgeven. Niet alleen in Nederland maar ook in het buitenland met uitgevers in bijvoorbeeld Australië en Nieuw Zeeland als voornaamste afzetgebied. Via het Amerikaanse website Etsy en de fotowebsite Flickr kwam mijn werk ruim onder de aandacht van een heel groot internationaal publiek. Aan aandacht geen gebrek.

Helaas lagen er donkere wolken op de loer… Eind 2015 kreeg ik via een Facebookvriend een berichtje met de waarschuwing dat er op de Chinese web portal AliExpress zogenaamde sierkussentjes werden aangeboden met mijn werken erop. Ik maakte mijzelf wijs dat het allemaal niet zo heel erg is als dat eens een keertje gebeurt. Een tijdje later waren deze artikelen ook gewoon weer verdwenen. Bovendien had ik nog niet echt de mogelijkheid om te zien waar de inbreuken allemaal plaats vonden. Buiten de zoekresultaten na invoering van een aantal steekwoorden op Google was het lastig om overzicht hiervan te krijgen.

Gaandeweg werden de signalen over grootschaliger misbruik echter sterker en sterker. Verschillende grote websites als E-Bay en Amazon boden dezelfde kussens aan. In bijvoorbeeld Londen en dichterbij, op de populaire Swanmarkets in o.a. Rotterdam, werden ze ook fysiek in de winkels en beursstandjes aangeboden. De ontmoetingen werden allemaal wat minder vrolijk.

Ik ging inventariseren wat ik hier aan kon doen. Zo ging ik op zoek naar autoriteit op deze gebieden, maar ik kwam van de spreekwoordelijke koude kermis thuis. “Tja meneer, een inbreuk vanuit China. Daar gaan wij onze handen niet aan branden. Ik geef u weinig kans. Dat zeggen wij eerlijk, maar uiteraard kunt u eventueel zelf de zaken aan gaan pakken door middel van een aantal op u afgestemde inbreukbrieven.  En we doen er een plan van aanpak bij, meneer Van der Hoek.” Een aantal consults à 185 Euro per uur. De brieven waren zonder uitzondering opgemaakt in de voor Chinezen toch best wel lastige Nederlandse taal. Het bleek een standaardprocedure volgens mevrouw de autoriteit op het gebied van inbreuken op Intellectueel Eigendom, maar ik kon ze wel laten vertalen. Na zo’n 3500 Euro verder had eigenlijk nog niks in handen. Buiten een groeiende onrust over de financiën. Daarom klopte ik aan bij de bank voor een klein beetje extra ruimte. Helaas werd dit afgewezen, er werd mij aangeraden om bij vrienden en bekenden aan te kloppen. Ik probeerde een rechtsbijstandverzekering in te schakelen, maar helaas bleek de start van de polis en de eerste constatering van de inbreuk te kort op elkaar.  Daar moest minstens 6 maanden tussen zitten. Ik heb de verzekering per omgaande maar opgezegd.

Uiteindelijk begon ik zelf de websites en de shophouders te benaderen. Het leverde weinig op. Na aanvankelijke toezeggingen tot betaling van kleine schadevergoedingen of simpelweg geen enkele reactie kwam er niks op de rekening. Ondertussen kwamen er wel andere producten zoals Messenger Bags, Telefoonhoesjes, portemonnees, en zelfs deurmatten in de handel en het werd een beetje hetzelfde verhaal. En ook al probeerde ik er afstand van te nemen, het kostte enorm veel negatieve energie.

Dit zorgde er uiteindelijk voor dat ik niet zo heel veel grip meer had op mijn handel en wandel. Toen ik ook nog eens te maken had met een aantal ingrijpende overlijdens van directe familieleden en ons hondje wat wij 17 jaar lang hadden, kon ik steeds minder goed hoofdzaken van bijzaken scheiden. En ik kreeg de indruk dat ik voor de goede vrede, in mijn omgeving moest stoppen met het keer op keer uitdragen van slachtofferschap, als een kapotte langspeelplaat. Het was verre van rooskleurig. Het chagrijn droop in alle kanten van me af. Ik was een beetje toxisch gezelschap.

En toen kwam Ondernemersklankbord in zicht. In mijn atelier (& winkel) kwam ik in gesprek met een dorpsgenoot die bij de KVK werkt. Hij gaf aan dat hij na het weekend even ging informeren over manieren om tot resultaten te komen. Maandagmorgen was er al direct een gesprek waarbij ik in het kort mijn situatie kon toelichten. Zo kreeg ik het advies om mijn onderneming weer vanaf de basis op te bouwen en om zorg en aandacht te besteden aan het beter beschermen van mijn nieuwe artistieke creaties. uitgaan van mijn eigen kracht in plaats van focus op de negatieve en energievretende zaken rondom inbreuken. Ik schreef me in bij Stichting Ondernemersklankbord en kwam in contact met adviseur Frits, die vanuit zijn hoedanigheid en affiniteit met noodlijdende kunstenaars mijn begeleider zou worden. We maakten een afspraak bij mij thuis, waar ik ook mijn atelierruimte heb. Ons eerste contact was ronduit knetterend. Voor mij was het in dit stadium zeker nog moeilijk om de hulpvraag goed te kunnen definiëren. Als je dan tegenover iemand komt te staan die een no-nonsens-aanpak heeft, clasht dat behoorlijk. Maar daar waar wrijving is, ontstaat glans!

Langzaam maar zeker leerde ik het belang van luisteren naar een ander. Door die harde strijd en de vele teleurstellingen was ik langzaam in een soort isolement terecht gekomen, maar het luisterende oor zuiverde de geest, het is één van de belangrijkste dingen die mensen in nood kunnen ondervinden. Snel leerde ik weer hoofdzaken van bijzaken te scheiden en zo kwamen we tot de kern van zaken. De inbreuken op het Intellectuele Eigendom bleven pijnlijk. Frits deed een beroep op de hulp en kunde van OKB-adviseur en jurist Floris. Zij hadden samen een heel werkzaam leven collegiaal en vriendschappelijk contact. Het Ondernemersklankbord is een soort van ’Old Boys Network’ en in deze voor mijn gevoel supersterke samenwerking begon ik het gevoel te krijgen mijn zaakjes weer op orde te krijgen. We namen het besluit om niet louter tegen de stroom in te gaan roeien, want dit was een veel te moeizaam traject.

Er was contact met één van de grootste inbreukplegers in de Verenigde Staten en samen met Frits en Floris kreeg ik de indruk dat deze mensen schuldbewust waren en open stonden voor een samenwerking. Dit heeft geleid tot de verfijning van de reeds bestaande opzet die ik via een persoonlijke kennis uit California had. Het juridisch geschrift hebben Floris en ik verfijnd tot een ‘Magnum Opus’; een licentieovereenkomst waarin mijn IP-rechten adequaat zijn beschermd met een prettige royalty. Een fantastisch resultaat dankzij de geweldige steun en het gewillige oor van de adviseurs van Ondernemersklankbord. En dat voor maar  € 150,- Euro (voor een half jaar hulp, of wel 25,- Euro per maand).

En om nu helemaal “Himmelhoch Jauchzend” te eindigen, de beide heren zijn ook ideale tipgevers. Op hun favoriete vakantie-eiland Texel is inmiddels een pracht van een boekenwinkel mijn werk aan het verkopen.

Ik heb weer leren vertrouwen op gezond verstand. Het geeft rust en ruimte voor datgene waarvoor ik denk in de wieg te zijn gelegd, namelijk tekenen en schilderen. Het voert te ver om de aanpak en alle plannen te vermelden, maar ik ben zonder meer ongelofelijk dankbaar dat ik gebruik mag maken van de kennis, ervaring en kunde van de OKB-adviseurs, die het klappen van de zweep ook hebben ondervonden en zich nu belangeloos inzetten voor de begeleiding van mensen in uitdagende en soms lastige situaties.

Inmiddels is het weer ‘High Fives’ als we een aantal stappen hebben gezet. Het geeft mij plezier en perspectief. Dank !